Ku zamyśleniu z 2022 07 17— Cytaty – myśli – teksty dla dzieci, młodzieży i dorosłych

Ku zamyśleniu z 2022 07 17— Cytaty – myśli – teksty dla dzieci, młodzieży i dorosłych

• Słowo o Uroczystości Odpustowej;
• Przygoda na pustyni – Bruno Ferrero „40 opowiadań na pustyni”;
• Reguły o rozeznawaniu duchów św. Ignacego z Loyoli;
• Kącik łacińskich zwrotów i sentencji „Ad rem”.

Czym jest Uroczystość Odpustowa?

W czasach dewaluacji wielu zwyczajów, które ongiś były bardzo żywe, warto zastanowić się jakie jest znaczenie odpustu parafialnego.
Odpust parafialny jest doroczną uroczystością rodziny parafialnej związaną ze świętem patronalnym parafii lub kościoła. […]
Dzień odpustu jest związany z możliwością uzyskania daru duchowego jakim jest odpust zupełny czyli darowanie wszystkich kar doczesnych za popełnione grzechy. Przez grzech bowiem zaciągamy winę wobec Boga i ponosimy karę, która ma pomóc przezwyciężyć zło jaki grzech w nas posiał i wyrządził.
Karę można odpokutować w doczesności np. przez uczynki pokutne, uczynki miłosierdzia, inne dobre uczynki czy modlitwy.
Kościół dając możliwość zyskania w uroczystość odpustową odpust zupełny, wyznacza warunki jakie trzeba spełnić do jego zyskania. Zwyczajne warunki do spowiedź sakramentalna, (może być w okolicy odpustu, a nie w sam dzień). Komunia święta, wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu oraz odmówienie modlitw: Ojcze nasz, Wierzę…
i dowolną modlitwę w intencjach Ojca Świętego.
Możliwość zyskania odpustu sprawiała, że na odpust ściągała cala okolica, a dla rodziny odpust był okazją do spotkania wielu pokoleń.
Centralnym wydarzeniem jest suma odpustowa, u nas sprawowana o godz. 12.00, którą prowadził specjalnie zaproszony kapłan, a kazania odpustowe głosił też kaznodzieja na tę okoliczność zaproszony. Na odpuście nie wystarcza tylko uczta przy stole w domu, ale trzeba też ucztowania z Chrystusem przy Eucharystycznym stole.[…]
Wiadomo, że zazwyczaj pani domu musi zakrzątnąć się przy przygotowaniu odpustowego obiadu, dlatego niech przyjdzie na wcześniejszą Mszę świętą. Natomiast na sumę niech przybędą pozostali członkowie rodziny
i zaproszeni odpustowi goście.
Parafia chce też z jak najlepszej strony pokazać się na odpust, dlatego na sumę przychodzą dzieci
w strojach komunijnych i wszystkie poczty sztandarowe jakie są w parafii przy kościele i w organizacjach czy instytucjach położonych na terenie parafii. […] Czasem też sumę odpustową uświetnia chór czy orkiestra dęta.
[…]
KS. KRZYSZTOF
https://serce.katolik.bielsko.pl/duszpasterstwo/wiadomosci/45-czym-jest-uroczystosc-odpustowa

Ku zamyśleniu

Dlaczego spoglądasz zawsze w tę drugą stronę?
Dlaczego ciągle myślisz, że inni mają więcej szczęścia?
Tak łatwo twierdzisz,
że innym się powodzi o wiele lepiej…

Ten drugi brzeg wydaje ci się zawsze piękniejszy.
Może dlatego, że jest od ciebie oddalony,
a ty patrzysz, jak skamieniały,
zauroczony tym pięknym widokiem.

Czy przyszło ci kiedyś na myśl,
że na tym drugim brzegu
inni także na ciebie patrzą
i sądzą,
że to ty masz więcej szczęścia?

Oni też zauważają wyłącznie twoją lukrowaną stronę.
Mniejszych i większych trosk, i kłopotów nie znają.
Szczęście nie leży na drugim brzegu.
Twoje szczęście znajduje się w Tobie.

PRZYGODA NA PUSTYNI

Pewien człowiek zabłądził na pustyni i od dwóch dni wędrował wśród nie kończących się, rozgrzanych słońcem piachów. Był już u kresu sił. Niespodziewanie ujrzał przed sobą sprzedawcę krawatów. Nie miał on przy sobie nic innego – jedynie mnóstwo krawatów.
I natychmiast próbował sprzedać jeden z nich człowiekowi umierającemu z pragnienia.
Wyczerpanemu i spragnionemu wędrowcy handlarz wydał się szalony: Czyż ktoś przy zdrowych zmysłach próbowałby sprzedać krawat człowiekowi łaknącemu jedynie wody?

Sprzedawca wzruszył obojętnie ramionami i ruszył w dalszą drogę. Przed zapadnięciem zmroku znużony wędrowiec, już z wielkim trudem poruszający zbolałymi nogami, uniósł głowę i osłupiał: znajdował się przed elegancką restauracją, obok której stał szereg samochodów!

Budynek był okazały, a dookoła niego rozciągała się pustynia.

Z trudem dowlókł się do drzwi restauracjii prawie mdlejąc z pragnienia wyszeptał:
– Litości, wody!
– Przykro mi, proszę pana- rzekł ze współczuciem uprzejmy szwajcar- nie przyjmujemy gości bez krawatów.

Są osoby przemierzające pustynię swego życia z ogromnym pragnieniem przyjemnych doznań. Za głupców uważają tych, którzy chcą ich zapoznać z Ewangelią.
Jest to posłanie zbyt zaskakujące dla ich pustyni! Lecz kiedy zapragną wejść do „Hotelu Pana”,zostanie im powiedziane:
„Przykro mi, tutaj nie można wstąpić bez odnowionego serca”.
Bruno Ferrero „40 opowiadań na pustyni”
http://www.zosia.piasta.pl/opowiadania.html

REGUŁY O ROZEZNAWANIU DUCHÓW
św. Ignacego z Loyoli

Reguły służące do odczucia i poznania w pewnej mierze różnych poruszeń, jakie występują w duszy: dobrych po to, żeby je przyjąć,
a złych, żeby je odrzucić.

Reguła 1. Ludziom, którzy z jednego grzechu ciężkiego wpadają w drugi grzech ciężki, nieprzyjaciel zazwyczaj ukazuje pozorne przyjemności, sprawia, że sobie wyobrażają radości i przyjemności zmysłowe, żeby ich bardziej utrwalić i umocnić w ich wadach i grzechach. W tych samych osobach duch dobry działa w przeciwny sposób, kłując i gryząc ich sumienie zgodnie z naturalną zdolnością ich rozumu do poprawnego sądu.

Reguła 2. U osób, które usilnie zmierzają do oczyszczenia się ze swoich grzechów i do coraz większej służby Bogu, naszemu Panu, dzieje się odwrotnie niż w pierwszej regule. Wtedy bowiem właściwością złego ducha jest dręczenie i zasmucanie
i stawianie przeszkód, niepokojenie fałszywymi argumentami, byleby tylko nie postąpić naprzód.
A właściwością ducha dobrego jest dodawanie odwagi
i siły, pociech, łez, natchnień i spokoju, łagodzenie
i usuwanie przeszkód, żeby postępować w dobrym.

Reguła 3. O pociesze duchowej. Przez pociechę rozumiem [doświadczenie], kiedy w duszy powstaje pewne poruszenie wewnętrzne, które sprawia, że się ona zapala do miłowania swego Stworzyciela i Pana, i – co za tym idzie – kiedy nie może ona miłować żadnej rzeczy stworzonej na powierzchni ziemi, jak tylko w Stwórcy wszystkich rzeczy. Podobnie, kiedy wylewa łzy skłaniające ją do miłości swego Pana, z powodu żalu za swoje grzechy, czy męki Chrystusa, naszego Pana, czy też z powodu innych rzeczy bezpośrednio ukierunkowanych ku Jego służbie i chwale. Wreszcie przez pociechę rozumiem każdy wzrost nadziei, wiary
i miłości i każdą wewnętrzną radość, która wzywa
i pociąga do rzeczy niebiańskich i do zbawienia własnej duszy, uspokajając ją i kojąc w jej Stwórcy i Panu.

Reguła 4. O strapieniu duchowym. Przez strapienie rozumiem wszystko, co jest przeciwieństwem reguły trzeciej, na przykład ciemności duszy, powstające w niej zamieszanie, poruszenie w kierunku rzeczy niskich
i ziemskich, niepokój powodowany przez różne podniety i pokusy, co prowadzi do nieufności pozbawionej nadziei i miłości. [Człowiek] doświadcza wtedy, że jest leniwy, letni, smutny i jakby oddzielony od swego Stwórcy i Pana. Ponieważ jak pociecha jest przeciwna strapieniu, tak myśli, których źródłem jest pociecha, są przeciwne myślom, których źródłem jest strapienie.
https://www.cpps.pl/dokumenty/różne/Reguły%20rozeznawania%20duchów.pdf

Kącik łacińskich zwrotów i sentencji „Ad rem”

„Tempora mutantur et nos mutamur in illis” –
Czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi.
„Caeca invidia est” – Zazdrość jest ślepa.
„Non scholae, sed vitae discimus” – Uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.
„Aquila non capit muscas” – Orzeł nie zajmuje się łapaniem much.
„Festina lente” – Śpiesz się powoli.
„Amicus certus in re incerta cernitur” – Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.
„Audi multa, dic pauca” –Słuchaj dużo, mów mało.