Ku zamyśleniu z 2023 05 28- Cytaty – myśli – teksty dla dzieci, młodzieży i dorosłych: Sekwencja do Ducha Świętego; Słowo o Duchu Świętym; TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ – „Komunia – codzienność ubrana w Miłość” (Wojciech Jędrzejewski OP); Kącik poezji: Dzień Matki, Rozterki przed komunią – J.D.; Uśmiechnij się.

Sekwencja do Ducha Świętego

Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

Cytaty – myśli – teksty
dla dzieci, młodzieży i dorosłych
Duch Święty jest jak wiatr; Wieje tam gdzie chce.
Szum jego słyszysz, ale nie wiesz skąd przychodzi
i dokąd podąża
Dlatego nie wypytuj Wiatru, dlaczego znajdujesz się tam, gdzie jesteś. (…)
Każdy z nas ma jakieś przeznaczenie.

TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ
„Komunia – codzienność ubrana w Miłość”
Co sprawia, że u tak wielu katolików znika głód Ciała Jezusa? Jednym z powodów jest nasza mentalność, która każe nam pojmować miłość jako wydarzenie spektakularne. Eucharystia jako tajemnica przychodzącej do nas miłości Pana nie ma w sobie żadnej z tych pożądanych przez nas cech.
Chleb, który spożywamy jako sakrament obecności Jezusa, wprowadza nas w tajemnicę prostoty. Dzielony bochenek pomiędzy zgromadzonymi przy jednym stole to szalenie wyrazisty gest miłości rodzinnej. Miłości, która jest codzienna, domowa, szara. Czy umiemy tak właśnie kochać? Dużo bardziej jesteśmy spragnieni szalonych uczuciowych doznań, porywów serca, romantycznych zachodów słońca u boku ukochanego. Trudniej przychodzi nam odkryć smak miłości zwyczajnej. Straciliśmy w dużej mierze wiarę, że możliwe jest bycie z drugim człowiekiem, mężem czy przyjacielem, bez jakiegoś koszmarnego znudzenia taką stałością.
Nie jest łatwo przestawić się z oczekiwania na ciągłą nowość, poszukiwanie zmiany atrakcji, na dzieloną z drugim człowiekiem codzienność, która wymaga wprost otchłani cierpliwości, przebaczenia, szacunku, ponawianych gestów troski, odpowiedzialności. I gdy tak spróbujemy kochać, mamy szansę na nowo odkryć obecność Boga przychodzącego w Komunii świętej pod postacią chleba. Bo Jego miłość jest właśnie bardzo domowa, rodzinna, w atmosferze dzielonego chleba: na dobre i złe, wytrwała, cierpliwa i towarzysząca swoim najbliższym, nam, w codzienności.
Wojciech Jędrzejewski OP

KĄCIK POEZJI

Dzień Matki

Mamuś, ,jak Ci mogę podziękować
za Twe serce szczerozłote.
i za noce nieprzespane,
za opiekę i czuwanie?
Mamo, cóż Ci mogę podarować
prócz miłości mojej prostej ?
Dziś, w ten wyjątkowy dzień
witam Cię różą o poranku,
filiżanką kawy w dzbanku,
ciepłym słowem, dnia uśmiechem,
myśli moich otuleniem.
J.D.

Rozterki przed komunią

Do komunii się szykują wszystkie dzieci z trzeciej klasy –
te grzeczniutkie i mniej grzeczne … czyli szkolne ananasy.
Alby już się młodym szyją, włoski pięknie czeszą, myją.
Bardzo ważny dzień nadchodzi – do spowiedzi idą młodzi.
Jedne dzieci, nie lękając się tej chwili mówią,
co ostatnio nabroiły- ruda Gosia głośno szlocha…
czy przebaczy psoty ksiądz i Zosia?
Przy konfesjonale Jasio jęczy – pewnie ksiądz
mnie dziś zamęczy, bo jak powiedzieć co i komu,
gdy nie wiedzą nawet w domu?
Piegowaty Janek wzdycha – po co znów szczypałem Zbycha?
Niespokojny jest też Stasio, bo pokłócił się dziś z Basią.
A Marlenka stoi sama, ładnie, modnie uczesana…
spokojniutko czeka sobie. Grzeczna była w tejże dobie.

I tak cicho stoją dzieci, liczą grzeszki, przewinienia,
a z twarzyczek ich wyczytasz trochę strachu i cierpienia.

Już nastaje piękna chwila… kościół cały tonie w kwiatach,
tyle złota na ornatach!
Błyszczą, świecą kandelabry… biel i światło oślepiają,
lecz uroku tym dodają.

W biel też dzieci przyodziane, takie grzeczne i kochane!
Każdy jest uduchowiony, nawet inny ksiądz z ambony…
Dzieci lekkie jak na skrzydłach do komunii przystępują,
w duszy czystość obiecują!
I wracają już powoli, wolni z grzechów i swawoli.
Zamyśleni, zadziwieni, że od dzisiaj świat się zmieni.
Lecz…czy długo tak wytrwają kiedy tyle pokus mają?
JD

Uśmiechnij się

W szkole na lekcji religii ksiądz mówi do dzieci:
– Narysujcie dzieci aniołka.
Wszyscy rysują aniołki z dwoma skrzydłami
a Jasio z trzema.
– Jasiu, widziałeś aniołka z trzema skrzydełkami? – pyta ksiądz.
– A ksiądz widział z dwoma?