Ku zamyśleniu z 2022 03 13— Cytaty – myśli – teksty dla dzieci, młodzieży i dorosłych

Ku zamyśleniu z 2022 03 13— Cytaty – myśli – teksty dla dzieci, młodzieży i dorosłych

• Papieże naszych czasów o pokoju;
• Anselm Grün Przypowieści mądrościowe Ojców Pustyni /14/;
• Wiersz Ministrantów Pan Tadzio.;

„Wychowanie do troskliwości rodzi się w rodzinie, będącej naturalną i podstawową komórką społeczeństwa, w której człowiek uczy się żyć w relacji i we wzajemnym szacunku. Należy jednak umożliwić rodzinie realizację tego życiowego i nieodzownego zadania”. Franciszek

„Pokój jest owocem słuszności i sprawiedliwości, które oświecają umysł, i miłości, która przenika serce”.  Pius XII
„Pokój powinien być realizacją spokojnej sprawiedliwości. Nie może wyrzekać się weryfikacji Bożego prawa miłości, gdyż miłość nie rodzi się z krwi, lecz z tej miłości, dla której Chrystus przyjął postać człowieka, dla której cierpiał i umarł na krzyżu, by powstać z martwych i zasiąść po prawicy Ojca”.  Pius XII

„Prawdziwa cywilizacja nie polega na sile, ale jest owocem zwycięstw nad samym sobą, nad mocami niesprawiedliwości, egoizmu i nienawiści, które są zdolne zniekształcić prawdziwe oblicze człowieka”.  Jan Paweł II

„Na kryzys cywilizacji trzeba odpowiedzieć cywilizacją miłości, opartą na uniwersalnych wartościach pokoju, solidarności i wolności, które znajdują pełne urzeczywistnienie w Chrystusie”. Jan Paweł II

„Pragnienie pokoju z pewnością kryje się w każdym sercu i nie ma nikogo, kto by go gorąco nie wzywał. Ale pragnienie pokoju bez Boga jest absurdem”. Pius X

Anselm Grün Przypowieści mądrościowe Ojców Pustyni /14/

Pewien Brat zapytał Starca: Dlaczego ogarnia mnie strach, gdy nocą wychodzę sam.
Starzec odpowiedział: Ponieważ życie tego świata stanowi jeszcze dla ciebie wartość
Lęk i strach dręczą wielu ludzi. Boją się kompromitacji, wypadnięcia słabo wobec innych. Boją się, że popełnią błąd, że nie poradzą sobie z życiem. Przepełnieni są lękiem, gdy myślą o swojej śmierci albo też z lękiem patrzą czy, aby nie są chorzy. Strach o którym mówi ów Brat, to strach przed ciemnością, przed zagrożeniem, które wypływa z mroku.
To może być zagrożenie ze strony złych ludzi, strach przed śmiercią, przed byciem ograbionym, przed niebezpieczeństwem ze strony zwierząt, ale może to być także strach przed zagrożeniem wewnętrznym. Ciemność zewnętrzna przypomina mu o mrokach wewnętrznych. W jego duszy wszystko jest ciemne. Ogarniają go depresyjne nastroje. Nie znajduje już żadnego oparcia.
U podstaw tego strachu leży fakt, iż życie tego świata wciąż jest dla nas zbyt ważne. Uczepiamy się życia, życia wypełnionego sukcesem, dobrej opinii, naszego zdrowia, naszego bezpieczeństwa.
Lecz gdy doświadczę życia z tamtego świata, gdy tylko odnajdę Boże życie, strach będzie coraz słabszy. Już nie jest dla mnie ważne jak długo żyję, czy odnoszę jakiś zewnętrzny sukces, czy jestem zdrowy, czy jestem lubiany i uznawany wśród ludzi. To wszystko staje się dla mnie względne, gdyż odnajduję w sobie inną jakość – jakość życia Bożego, któremu nie zagraża nawet choroba czy śmierć. Doświadczenie Boga uwalniania mnie od strachu przed ludźmi i niweczy lęki, które mnie wciąż nawiedzają.

Wiersz Ministrantów Pan Tadzio.

O! Pan Tadzio tam na rowerze jedzie,
bo kościół trzeba otworzyć
na ołtarz wszystko wyłożyć
i się położyć.
A po chwili wstać,
bo Mszę trzeba zaczynać.
Ksiądz wchodzi.
Pan Tadzio dzwonkami dzwoni
i stoi,
a i klęknąć się nie boi.
Kadzidło trzeba rozpalić,
żeby tylko kapelusza nie spalić,
a że to tydzień, to ministrantów nie ma
i wszystko samemu robić trzeba.
A po Mszy na papieroska,
a gdy już spali,
to zdąży wstać poranna roska
i od nowa.
cdn